MIJN INZIENS………..
Is het niet zo dat je iedere keer je eigen moet aanpassen. Dat geldt niet alleen voor de ambtenaren maar ook de vrijwilligers in de stad. Rond het jaar 2000 is er een bijeenkomst geweest op het stadskantoor met iedere belangstellende Schiedammer om te praten over de overbewoning (lees huisjesmelkers) en toen nog hoofdzakelijk in de wijk OOST. We horen ze nog zeggen we gaan dit aanpakken want de mensen uit Rotterdam komen op onze goedkope huurwoningen af. Schiedam is het afvoerputje zei men toen. Het moet zich niet als een olievlek over de stad verspreiden. En toen kwam het de ambtenaren verzonnen dat we met burgerkracht de stad een boest konden geven. Hoe wist men niet tenslotte alle vrijwilligers waren al bezet. Dus na twee jaar kwam er een nieuwe kreet we gaan kantelen. Ambtenaren de wijk in en in gesprek gaan met de burgers. Ze bedoelen bewoners van Schiedam. En ja de olievlek heeft zich echt over de stad verspreid. Nu hebben we samen Schiedam. Komt uit Breda en daar is men al zes jaar bezig en zijn er vraagtekens. In Schiedam moet het allemaal sneller. Veel praat sessies. Maar ja als je toch iedere maand je geld krijgt wat maak het uit. Maar de vrijwilligers mogen ook mee doen en daar zit de grap. Deze mensen doen het vrijwilligerswerk met passie. Zij zitten niet te wachten om over subsidies te praten ook van de andere organisaties. De grote organisaties laten hun brieven en andere papieren door juristen bekijken en beoordelen. Als kleintje lukt dat niet. Bovendien word het eindresultaat ook weer beoordeeld door de ambtenaren. De slager keurt dus zijn eigen vlees.
Dus hoe groter hoe meer subsidie en maar gebruik van de vrijwilligers blijven maken.
Iets positiefs ……
We zijn uiteindelijk weer begonnen. Het koken in de wijk voor alleenstaande en voor mensen die hun sociale contacten willen aanhalen. We proberen als vrijwilligers zoveel mogelijk de mensen in de stad te helpen. We hopen dat de corona angst snel verdwenen is zodat ieder weer zijn ding gaat doen.
Groetjes van;
Jan Oliekan
